Dit onderzoek analyseert de juridische, ruimtelijke en administratieve belemmeringen voor interregionale samenwerking op het gebied van hernieuwbare energie

Europese klimaatdoelstellingen en evoluerende geopolitieke (energie)strategieën leiden tot een toenemende vraag naar gebiedsgericht beleid omtrent hernieuwbare energie. Een verhoogde energiecapaciteit, verminderde maatschappelijke kosten en een grotere stabiliteit en flexibiliteit zijn enkele voorbeelden van voordelen resulterend uit interregionale samenwerking op het gebied van hernieuwbare energie. Het grensgebied tussen Vlaanderen en Nederland geldt hier als interessante projectzone voor interregionale energie-initiatieven. Een optimale benutting van de beschikbare ruimte voor hernieuwbare energieprojecten wordt echter bemoeilijkt door hun grensoverschrijdende karakter. Een differentieel beleid inzake grondgebruik maakt samenwerking niet vanzelfsprekend. Op heden wordt deze samenwerking belemmerd door uiteenlopende beleidsvisies, wettelijke kaders en financiële ondersteuningsmechanismen (zoals subsidiekaders) voor hernieuwbare energie.
Dit onderzoek analyseert de juridische, ruimtelijke en administratieve belemmeringen voor interregionale samenwerking op het gebied van hernieuwbare energie. Aan de hand van een vergelijkende analyse van vier geselecteerde cases binnen het Vlaams-Nederlands grondgebied, zogenaamde ‘renewable acceleration zones’, worden de mogelijkheden en obstakels voor interregionale samenwerking onderzocht. Belanghebbenden worden geïdentificeerd en hun perspectieven worden verzameld aan de hand van kwalitatieve onderzoeken.
Op basis van deze bevindingen worden voorwaarden voor energie-uitwisseling geïdentificeerd om interregionale energie-integratie te bevorderen. Op basis van deze studie wordt een reeks beleidsaanbevelingen geformuleerd ten aanzien van de bevoegde autoriteiten met als doelstelling de capaciteitsopbouw in deze grensregio’s te bevorderen en bestaande belemmeringen te verminderen.